(NL) Sportief in Nederland: Een Sport waar ik door mijn moeder in ben gerold

18.6
​Seconden? Nee, mijn wedstrijden duren 4 minuten.
Afstand in kilometer dan? Ook niet, ons wedstrijdtoneel is 2400 vierkante meter.
Snelheid? Soms, maar in dit geval niet.
Oke, wat dan?
18.6 mmol/l
Tja, dat zegt u waarschijnlijk niets. Is het een score? Een Seasons Best?
Nee, het was de hoogte van mijn bloedsuikers, 2 minuten voordat ik de baan betrad, om mijn vrije dans te
rijden op het NK kunstrolschaatsen 2018.
Een beetje hoog, een gemiddelde verpleegster zou aankomen rennen met een insuline pen, of een infuus regelen, voor het geval ik uitgedroogd zou raken.
Ja, maar daar is nu geen tijd voor, het is nu tijd om te vechten, op een andere manier. Deze 4 minuten, daar heb ik anderhalf jaar voor gewerkt; mijn 2e senioren NK, mijn eerste NK na mijn jaartje er tussen uit. Mijn lichaam en geest moesten even tot rust komen, maar, ik had honger, honger naar nog een NK titel, nog een WK uitzending, dus moest ik terug komen, en ik ben terug, nu even geen tijd voor medisch geneuzel, nu eerst even laten zien, waar ik zo hard voor heb gewerkt.
Leven met diabetes, is topsport: meten, berekenen, aanpassingen maken, opnieuw meten, weer
aanpassingen maken. Het is een continue bezigheid, een continu process, en elke dag, als je denkt, dat je de meester bent geworden, het onder de knie hebt, blijk je een beginner, weer een foute waarde. Ver*****! Leven met diabetes is topsport, ik ben er continu mee bezig. Daarmee, en met die 2 andere topsporten die ik beoefen.
Mijn naam is Tyler ter Meulen, en ik ben de onverslagen Nederlandse kampioen kunstrolschaatsen. Sinds ik 8 jaar was, loopt mijn leven letterlijk op rolletjes, en ben ik, dag in, dag uit, te vinden op de rolschaatsbaan. Een sport waar ik door mijn moeder in ben gerold.
Na heel wat jaren aan de nationale top mee te hebben gedraaid, maakte ik in 2012, het jaar dat ik de
diagnose diabetes type 1 kreeg, mijn internationale debuut. Het was een bewogen jaar, waarin ik veel moest leren over leven met diabetes. Maar mijn sport, daar haalde ik kracht uit. Ik sloot het seizoen dan ook af met een gouden plak op de jeugd interland.
Sindsdien heb ik aan alle denkbare toernooien deelgenomen, waaronder EK’s en het Wereld
Kampioenschap (waar ik de als beste Nederlander eindigde, met een prachtige top 15 notering). Maar ik
wou meer, ik ben nooit tevreden, er zit veel meer in mij!
Sinds 3 jaar, ben ik mijn sport op een andere manier gaan benaderen, de eerste WK medaille, dat is mijn
doel. Of, een van mijn doelen, want sinds 3 jaar ben ik niet alleen actief op rolschaatsen, maar ook op het
ijs, als kunstschaatser. Want waarom 1 doel stellen, als je er ook meer kan stellen. Waarom alleen voor een WK medaille voor rolschaatsen gaan, als je nog wat uren over hebt in de week? Misschien is een deelname aan de Olympische Spelen ook wel wat? Voor je het weet, sta je opeens ook ruim 25 uur per week op het ijs, kan allemaal gewoon.
Dit is een spannend jaar voor mij, met een prachtig team om mij heen werk ik op verschillende podia, aan
verschillende doelen; Een nieuwe hoogte bereiken als kunstrolschaatser, en een deelname aan de
Olympische Spelen met kunstschaatsen. Ik ben meer dan gezegend met een gemotiveerd, en zorgzaam,
team om mij heen, die allemaal net zo gepassioneerd, geobsedeerd, en wellicht net zo gek zijn, als ik, en
samen met mij elke dag werken aan het behalen van onze doelen.
Dit jaar is het jaar dat ik zowel mijn eerste poging tot een hogere WK notering ga doen, en het jaar dat ik
“de ring” betreed als kunstschaatser.
Ik hoop met mijn inzet, en mijn harde werken, Nederland weer op de kaart in beide sporten te zetten.
Sommige sporten, daar zijn wij echt de beste in, Nederland zet internationaal de toon; met rolschaatsen en kunstschaatsen, helaas niet. Daar wil ik verandering in brengen. We hebben zoveel harde werkers, zoveel heren en dames die hun hart en ziel in de sport leggen. Het pad is alleen nog niet vrij gemaakt voor hen. Ik ben degene die dat pad vrij gaat maken, die dat pad vrij aan het maken is!
Maar, ik kan dat natuurlijk niet alleen.
Naast de grote morele support die ik geniet van vrienden, familie, en van liefhebbers van de sport, ben ik
ook opzoek naar financiële support om de zaak draaiende te houden.
Om te kunnen blijven opereren op het niveau waar we nu op zitten, en om door te kunnen blijven groeien, moet ik vaak naar het buitenland; ervaring opdoen bij andere trainers, trainingsstages de hele zomer door, internationale wedstrijden bezoeken. Dat kost geld, een heel hoop geld.
Sponsoren groot en klein zijn meer dan welkom om samen met mij Nederlandse (rol)schaats glorie te
behalen! We staan aan de vooravond van iets groots, en ik hoop dat U samen met mij deze schaatsrevolutie teweeg wil brengen!

Lees het origineel op de website van Sportief in Nederland, druk hier